1975
Η πρωτοβουλία για την ίδρυση των Παιδικών Χωριών SOS στην Ελλάδα ανήκει στην Κλώντια Κατσαρά, η οποία ως φίλη και μέλος των Παιδικών Χωριών στη Γαλλία, ήρθε στην Ελλάδα μ΄ ένα μεγάλο όνειρο και ένα συγκεκριμένο σκοπό: να δημιουργήσει ένα Παιδικό Χωριό SOS και στη χώρα μας, για τα παιδιά που δεν μπορούσαν να μεγαλώνουν, για διάφορους λόγους, κοντά στους γονείς τους.
1975
Οι εφημερίδες της εποχής και ειδικά το περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ, μιλούσαν για την ιδέα ενός Παιδικού Χωριού SOS που θα έφερνε την ανατροπή στα δεδομένα της παιδικής προστασίας. Οι προσπάθειες όλων αυτών των ανθρώπων απέδωσαν καρπούς και το Σωματείο «Παιδικά Χωριά SOS Ελλάδος» ιδρύθηκε στα τέλη του 1975 ως ειδικά αναγνωρισμένο φιλανθρωπικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Τα Ιδρυτικά Μέλη του Σωματείου ήταν τα εξής: Κλώντια Κατσαρά, Ιωάννης Βαλλής, Σπύρος Γαρζώνης, Θεόφιλος Σαρίκας, Παναγιώτης Χρονόπουλος, Χάρις Κλαδάκη, Σεμίραμις Μαυροπούλου, Ευάγγελος Τερζόπουλος, Βασίλης Χατζηπάνος, Έλλη Ελεάδου, Αδαμαντία Μαρινοπούλου, Γεώργιος Λυσίκατος, Νικήτας Τυράκης, Αικατερίνη Φιλίππου, κα Μαρίνα Κατσαρά, Ελένη Κουτούζη, Ελισάβετ Κουτούζη, Αικατερίνη Παπαδριανού, Φούλα Παναγιωτάκου, Καλλιόπη Ραπίδη και Θεανώ Κωνσταντινίδη.
1999
Η κύρια αλλαγή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συμβαίνει όταν ξεκινούν τα προγράμματα πρόληψης. Η δέσμευση προς τα παιδιά επεκτείνεται και στις οικογένειές τους και ξεκινάει η εργασία μαζί τους για την πρόληψη πιθανού χωρισμού μεταξύ γονέων και παιδιών.
Παράλληλα ξεκινάει και η λειτουργία του 2ου Παιδικού Χωριού SOS, στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.
2011
Η οικονομική κρίση έπληξε ιδιαίτερα σκληρά τα πιο μειονεκτούντα τμήματα της κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Τότε ήταν που εμείς εντείναμε το έργο μας και διπλασιάσαμε τον αριθμό των παιδιών που εξυπηρετούνται μέσω των προγραμμάτων μας.
Όλα αυτά τα χρόνια της λειτουργίας μας έχουμε λάβει σημαντικές διακρίσεις από την Ακαδημία Αθηνών, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, το Κοινωφελές Ίδρυμα «Α. ΩΝΑΣΗΣ», το Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και πολλούς συλλόγους και οργανώσεις, για το έργο μας προς τα παιδιά που στερούνται ή κινδυνεύουν να στερηθούν τη φροντίδα των γονιών τους.
Η αποστολή μας παραμένει αμετάβλητη αρκετές δεκαετίες αργότερα και έχουμε προσθέσει μεγαλύτερη δέσμευση στην πρόληψη, στην αποφυγή του χωρισμού γονέων και παιδιών και στην υποστήριξη των εφήβων και των νέων μέχρι να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία.
