Ψυχολόγος σε Παιδικό Χωριό SOS στην Ουκρανία μιλά για τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στη συναισθηματική και ψυχική κατάσταση των παιδιών

08 Μαρτίου 2022

Η Oksana είναι Ψυχολόγος στο Παιδικό Χωριό SOS στο Brovary της Ουκρανίας, για πολλά χρόνια. Από τις 16 Φεβρουαρίου 2022, η Oksana εργάζεται απευθείας με τις οικογένειες που παρέμειναν στο Χωριό και εξ αποστάσεως με τις οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στη δυτική Ουκρανία.

Τα παρακάτω μοιράστηκε η Oksana τηλεφωνικά στις αρχές του μήνα, όταν μια ομάδα οικογενειών εγκατέλειψε το Παιδικό Χωριό SOS και μεταφέρθηκε στην Πολωνία:

«Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε ένα υπόγειο. Πύραυλοι πετούν από πάνω μας. Είμαι εδώ με τα παιδιά μου – η μικρή είναι 4 ετών και ο γιος μου 12.

Αρχικά, οι οικογένειες χωρίστηκαν, καθώς κάποιοι έμειναν στο Brovary και άλλοι έφυγαν στο Truskavets. Άρα, η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική για τις οικογένειες. Όλοι όμως ανέφεραν ότι τα παιδιά άρχισαν να τρώνε πολλά γλυκά. Τότε κάποια παιδιά άρχισαν να έχουν ενούρηση, άγχος, εμετούς. Τα παιδιά άρχισαν να έχουν διαφορετικές σωματικές αντιδράσεις. Ένα αγόρι, χωρίς να του το πει κανείς, ντύθηκε και απλώς στεκόταν ντυμένο με μπότες και περίμενε να τρέξει κάπου.

Για τα παιδιά που είχαν μείνει στο Παιδικό Χωριό SOS – ευτυχώς έφυγαν σήμερα – η κατάσταση ήταν διαφορετική, καθώς αυτά τα παιδιά άκουσαν πολλές φορές τις εκρήξεις. Όλα τα παιδιά που έμειναν στο Brovary ένιωσαν φόβο. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να κοιτάξεις στα μάτια των παιδιών και των ενηλίκων και να καταλάβεις πώς αισθάνονται.

Ήταν πολύ δύσκολο για τους μεγάλους. Τα παιδιά μπορούσαν να δείξουν τα συναισθήματά τους. Οι ενήλικες όμως, ένιωθαν υπεύθυνοι και θεώρησαν ότι δεν έπρεπε να τρομάξουν τα παιδιά. Αυτό για εκείνους είναι πολύ βαρύ φορτίο.

Έκανα συζητήσεις με τα παιδιά, έκανα ασκήσεις αναπνοής, χρησιμοποίησα διάφορα παιχνίδια και ασκήσεις και μετά κινηθήκαμε για να αντιμετωπίσουμε το αίσθημα του φόβου. Δεν τους οδήγησα στο συναίσθημα του φόβου, αλλά το διαχειρίστηκα σαν παιχνίδι ζητώντας τους να περιγράψουν τι ένιωσαν πριν, κατά τη διάρκεια και αφού φοβήθηκαν – έτσι ώστε κάθε παιδί να μπορεί να μιλήσει.

Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να ανοιχτούν, αλλά μετά όλα τα παιδιά άρχισαν να μιλούν για τους φόβους τους – πώς το βίωσαν και πόσο ανησυχούσαν για τις εκρήξεις, πόσο φοβήθηκαν να χάσουν ο ένας τον άλλον ή τους ανάδοχους γονείς και τους φροντιστές τους. Μίλησαν για τον φόβο τους να τραυματιστούν ή να μείνουν ανάπηρα. Υπήρχαν πολλοί φόβοι… Τα παιδιά μιλούσαν, μιλούσαν και μιλούσαν.

Τα παιδιά είναι πολύ φοβισμένα. Ένα αγόρι δεν πηγαίνει στην τουαλέτα χωρίς την ανάδοχη μητέρα του, παρόλο που είναι ήδη στην εφηβεία. Προτιμά να περιμένει και να κάνει υπομονή όλο το βράδυ γιατί φοβάται. Απλώς μένει αγκαλιά με τη μητέρα του.

Φυσικά, η συναισθηματική κατάσταση των ενηλίκων μεταφέρεται στα παιδιά, καθώς οι δεσμοί είναι πολύ δυνατοί μεταξύ τους. Είναι πολύ καλό που οι οικογένειες βγήκαν από το Brovary σήμερα».