«Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να σπουδάσω ξανά» – Ένας μικρός μαθηματικός διαπρέπει στη Λέσβο

29 Ιουνίου 2022

Λέσβος – 29 Σεπτεμβρίου 2020

Το όνομά μου είναι Kourosh. Είμαι 17 χρονών και είμαι από το Ιράν. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος και ένας μήνας που μένω σε προσφυγικούς καταυλισμούς στη Λέσβο (Μόρια και Καρά Τεπέ). Αυτή τη στιγμή, οι συνθήκες διαβίωσης στο νησί είναι πραγματικά δύσκολες.

Από τη μια πλευρά έχουμε να κάνουμε με τον COVID-19, ο οποίος είναι πραγματικά επικίνδυνος, ειδικά σε μέρη όπως οι προσφυγικοί καταυλισμοί, στους οποίους είναι σχεδόν αδύνατο να κρατήσουμε απόσταση μεταξύ μας. Ένα από τα μεγαλύτερα άγχη μου είναι η λειτουργία των σχολείων, γιατί με τον κίνδυνο του COVID-19, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κλείσουν. Πέρυσι, όταν έκλεισαν τα σχολεία, συνέχισα την εκπαίδευσή μου διαδικτυακά, αλλά θα προτιμούσα να συνεχίσω στο πραγματικό σχολείο και να είμαι κοντά στους δασκάλους και τους συμμαθητές μου.

Τους τελευταίους μήνες, είχαμε επίσης κάποια προβλήματα με την τοπική κοινωνία, η οποία είναι πραγματικά κουρασμένη από την προσφυγική κατάσταση στο νησί και για πολλούς ανθρώπους δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι εδώ. Το να ζεις ως πρόσφυγας μπορεί να γίνει πολύ απογοητευτικό και αγχωτικό, αφού ποτέ δεν είσαι σίγουρος για τη ζωή σου και το μέλλον σου, αφού άλλοι άνθρωποι αποφασίζουν για σένα.

Γενικά, η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική για μένα γιατί έχω καταλάβει ότι, ανεξάρτητα από το πού ζεις, στον σημερινό κόσμο είναι πραγματικά δύσκολο να ζεις και να έχεις μια αξιοπρεπή ζωή αν είσαι αμόρφωτος.

Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι η Πληροφορική, τα Μαθηματικά και η Φυσική. Ξεκίνησα το Γυμνάσιο στο Ιράν, με κατεύθυνση τα Μαθηματικά και με την ελπίδα να αποφοιτήσω ως Προγραμματιστής Υπολογιστών. Εδώ, στην Ελλάδα, επιθυμώ να συνεχίσω και να τελειώσω αυτό που έχω ξεκινήσει. Με το να είμαι στο σχολείο και να βλέπω άλλα παιδιά, αρχίζω να νιώθω ξανά λίγο φυσιολογικός, κάτι που με βοηθάει να ξεχάσω τη ζωή μου στον προσφυγικό καταυλισμό και όσα έχω περάσει. Οι σπουδές, με κάνουν επίσης να νιώθω και πάλι χρήσιμος, αφού κάθε μέρα έχω κάτι να πετύχω, που με βοηθάει να ξεφύγω από τη βαρετή ζωή τού καταυλισμού.

Το πιο δύσκολο πράγμα στο να σπουδάζεις σε μία ξένη χώρα είναι η γλώσσα. Όταν δεν γνωρίζεις τη γλώσσα είναι πραγματικά δύσκολο να κάνεις παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά και να ταιριάξεις μέσα στην τάξη. Αυτό ήταν το πρόβλημά μου, πέρυσι. Ευτυχώς, φέτος, μιλάω καλύτερα ελληνικά, κάτι που πιθανότατα θα με διευκολύνει στην επικοινωνία με τους συμμαθητές μου.

Μετά από τόσες προκλήσεις, πολλές σπουδές και με τη βοήθεια πολλών καταπληκτικών δασκάλων, μπόρεσα να μπω σε ένα από τα κορυφαία γενικά λύκεια της Λέσβου και έγινα επίσημα ένας από τους πρώτους πρόσφυγες που μπήκαν ποτέ σε αυτό το σχολείο. Αν με ρωτούσατε πριν από ένα χρόνο, δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να σπουδάσω ξανά. Ειλικρινά, ήταν ένα πολύ δύσκολο ταξίδι από τότε που αποφάσισα να σπουδάσω εδώ. Έχω αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις και προετοιμάζομαι για αυτές που θα αντιμετωπίσω. Ωστόσο, τώρα που κοιτάζω πίσω, πραγματικά αξίζει τον κόπο, και αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα έκανα το ίδιο.

Η συνέντευξη μάς παραχωρήθηκε στα αγγλικά τον Σεπτέμβριο του 2020 και αναρτήθηκε στο site του SOS Children’s Villages International. Ο Kourosh είχε φτάσει πριν από έναν χρόνο με την οικογένειά του στη Λέσβο. Έμειναν πρώτα στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας και μετά μετακόμισαν στον καταυλισμό Καρά Τεπέ. Οι γονείς του έμαθαν για το εκπαιδευτικό μας πρόγραμμα στο Καρά Τεπέ και ζήτησαν να εγγραφεί και ο Kourosh. Ήταν προφανές από την αρχή ότι ο Kourosh δεν ήταν μόνο ταλαντούχος στα μαθηματικά, αλλά ένας, γενικά, εξαιρετικός μαθητής. Η ομάδα μας συνεργάστηκε με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Παιδείας για να μπορέσει ο Kourosh να υποβάλει αίτηση σε κάποιο από τα Πρότυπα Σχολεία στην Ελλάδα, ένα εκ των οποίων στη Λέσβο. Ο Kourosh, ο οποίος είχε άριστη βαθμολογία, έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις στα ελληνικά και κατάφερε να γίνει δεκτός.